‘Ik wil niet de vervelende zeur zijn’

Je werkt voor het COVID-surveillanceteam, dat klinkt spannend. Wat houdt het precies in?
“Mijn team houdt zich vooral bezig met het analyseren van de data die andere partijen aanleveren en we communiceren hierover naar de buitenwereld. We werken bijvoorbeeld veel samen met de GGD en het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Ik hou me onder andere bezig met het wekelijkse rapport, ik check of daar geen gekke dingen in staan.”

Het aantal besmettingen stijgt gestaag, iets waar jij direct mee te maken krijgt vanwege je baan. Maak jij je zorgen?
“Een beetje, ja. Ik zie al zeker een half jaar dat mensen klaar zijn met de coronamaatregelen. En zoals het nu gaat ziet het er niet naar uit dat het wat gaat worden. Uiteindelijk komt het wel goed denk ik, maar misschien pas nadat er een vaccin is ontwikkeld. Hoewel, met alle antivaccinatiegroepen moet je dan ook nog maar kijken hoe hoog de vaccinatiegraad wordt.”

Het RIVM wordt gezien als dé autoriteit op het gebied van coronadata en -maatregelen. Toch wordt er veel genuanceerd en weer teruggetrokken. Wat denk jij dat het RIVM beter zou kunnen doen qua informatievoorziening of communicatie?
“Dat vind ik een lastige vraag. De info die we naar buiten brengen wordt al goed gecheckt. Ik denk dat het heel belangrijk is dat we scherp blijven, ook al duurt de crisis nu al best lang en stijgt met het aantal besmettingen ook de werkdruk bij het RIVM. En uiteindelijk heb je wel te maken met mensen, en die maken nou eenmaal fouten. Ik weet een collega met een 28-urencontract die wekenlang 60 uur per week werkte. Als mensen zo onder druk staan sluipen fouten erin.”

‘Frustrerend hoe het RIVM afgeschilderd wordt in de media, terwijl er zoveel mensen zo hard hun best doen ‘

“Het nare is natuurlijk dat kleine foutjes al snel een enorme rol spelen in een serieuze situatie zoals deze. Ik vind het ook frustrerend om te zien hoe het RIVM afgeschilderd wordt in de media, terwijl er zoveel mensen zo hard hun best doen.”

Maar dat is toch de taak van het RIVM? Om alle feiten op een rij te hebben?
“Jawel, maar zoiets als corona is natuurlijk enorm nieuw. In het begin werden teams vanuit het niets samengesteld door iedereen van verschillende afdelingen te plukken, wat het lastig werken maakte terwijl er nauwelijks tijd was om te evalueren. Nu gaat dat beter en je ziet dat ook terug in de communicatie vanuit het RIVM.”

‘Als ik die oproepen voor feestjes voorbij zie komen, denk ik wel: jongens, dit is iets té gezellig’

Studenten staan in het middelpunt van de coronadiscussie. Ze zouden onverantwoordelijk zijn en alleen gericht op hun eigen lol. Jij bent zelf student, hoe kijk jij hier tegenaan?
“Ik zit in een heel dubbele positie. Aan de ene kant begrijp ik heel goed de behoefte aan sociaal contact. De situatie duurt lang en als twintiger loop je minder risico om ernstig ziek te worden. Maar aan de andere kant gaat het aantal besmettingen omhoog en dat komt ook door de zorgeloosheid van studenten. Als ik dan op de Uilenstede Facebookpagina oproepen voorbij zie komen voor feestjes, dan denk ik wel van: jongens, dit is iets té gezellig. Ik merk dat ook bij mijn eigen huisgenoten. Het is natuurlijk moeilijk afstand houden op de gemiddelde Uilenstedegang, maar iedereen wordt ook steeds lakser.”

Spreek je je huisgenoten er dan op aan?
“Ja, zeker, maar niet per se omdat ik bij het RIVM werk. Ik heb zelf ook een medische geschiedenis en probeer daarom zo voorzichtig mogelijk te zijn. Maar ik vind het ook lastig om mensen erop aan te spreken, ik wil niet de vervelende zeur zijn. Wat me echter nog het meeste opvalt is dat de politie in het begin echt veel meer ingreep dan dat ze nu doet. Laatst werd er nog een feest van 200 mensen opgebroken, maar de meeste feestjes vinden binnenshuis plaats en daar wordt niks aan gedaan. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat studenten zelf de verantwoordelijkheid weer nemen. Ga niet met je hele voetbalteam gezellig samen eten en laat die feestjes even zitten. We zullen het toch samen moeten doen.”