Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
28 maart 2024

Campus
& Cultuur

Vlnr Hassan Aqaddar, Constance Asamoah, Evert Costeren en Elba Beeckman-Quintana-Barrientos

Er zijn gelukkig altijd mensen die wél gedag zeggen

Ook tijdens de lockdown bleven de VU-gebouwen schoon en daardoor coronaproof. Wie zorgden daar elke werkdag voor? Vier medewerkers van schoonmaakbedrijf Victoria over hun ervaringen.

“Ik ben al zes jaar hier in dienst”, zegt Elba Beeckman-Quintana Barrientos. Ze komt uit Colombia en woont 22 jaar in Nederland, nu samen met haar man en drie kinderen. Voorheen deed ze ook schoonmaakwerk, maar dan op andere plekken in Amsterdam.

Hassan Aqaddar werkt het langst aan de VU, sinds 2004 maar toen nog voor een ander schoonmaakbedrijf. “Ik kon gelukkig op dezelfde locatie blijven werken”, zegt Aqaddar. Hij is opgegroeid in Marokko en woont al 18 jaar in Nederland.

“Ik ben nog wachtloper geweest in Suriname”, zegt Evert Costeren, geboren en getogen in Suriname, woont inmiddels 30 jaar in Nederland. Hij werkte in de beveiliging, stond op bloemveilingen en deed ook ander schoonmaakwerk. Sinds 9 maanden werkt hij aan de VU.

Constance Asamoah is tegelijk met Costeren aan de VU begonnen. Zij is geboren in Ghana, getrouwd en woont een jaar in Nederland.

Constance Asamoah

Gezien worden

“Ik ben altijd blij om hier te komen, het is goed werk voor mij”, zegt Asamoah. Ze vindt haar werk vooral fijn door het contact met haar collega’s: “Ze zijn lief.”

Costeren probeert het altijd leuk te hebben op zijn werk. “Je bent het grootste deel van de dag hier, dus je kunt het maar beter naar je zin hebben.” Hij vertelt dat het echt teamwerk is, samenwerking is belangrijk. “We maken veel grappen samen, zo gaat de tijd snel.”

Het contact met zijn collega’s is altijd goed, vindt Aqaddar, maar hij ergert zich weleens aan de mensen die hier rondlopen. Beeckman vertelt dat ze hetzelfde ervaart, de mensen komen ongeïnteresseerd over op haar: “Ze hebben haast, of hebben zich verslapen en dan zien ze mij niet eens.”

Evert Costeren knikt en vertelt hoe hij met dat soort situaties omgaat. “Helaas heb je dat soort mensen. Maar ik vind het belangrijk om altijd vriendelijk te blijven en mensen te blijven groeten en af en toe een praatje te maken.” Er zijn gelukkig altijd mensen die wél gedag zeggen.

Evert Costeren

Zo had Costeren een bijzonder gesprek over corona met een student geneeskunde. “Hij was verrast dat ik er zoveel over wist. Misschien dacht hij dat ik als schoonmaker niet goed op de hoogte ben. Maar ik weet wat er in de wereld gebeurt en wat het coronavirus doet; ik ben bij de tijd. Ik blijf leren zolang ik leef.”

Beeckman heeft ook vaak contact met medewerkers en studenten. “De meeste mensen hier zijn gezellig en spontaan. Dan zeggen we even goedemorgen of we maken een praatje. Het voelt fijn om gezien te worden.”

“Tijdens de lockdown moesten velen hun plantjes onverzorgd achterlaten in hun kantoor”, zegt Costeren. “Wij hebben geregeld die planten water gegeven. Het is een kleine moeite voor ons en voor hen is het fijn dat – als ze weer terug op kantoor komen – hun planten nog leven.” De medewerkers waarderen dit erg, Costeren voelt zich gezien hierdoor. “Ik heb het gevoel dat zij beseffen dat wij er zijn. Het is niet ons werk, maar we doen het toch.”

Zwaarder werk

“Er is voor mij veel veranderd door corona”, zegt Asamoah. Voorheen kwam ze twee keer per dag naar de VU, ’s ochtends en ’s avonds. Nu er bijna geen mensen op de VU zijn, komt ze alleen in de ochtend en werkt ze door tot in de middag. “Ik ben blij dat ik mijn werk nog heb. Veel mensen om me heen verloren hun baan door corona.”

Het bedrijf Victoria zorgde ervoor dat al zijn werknemers door konden werken tijdens de lockdown. Aqaddar: “We konden extra werk doen, zoals de vloeren reinigen.” Die maakte hij schoon met een tapijtreiniger. “Het werk achter die machine is zwaar; ik kreeg na vier maanden last van mijn rug.”

Costeren vertelt over de extra maatregelen om de VU coronavrij te houden. “Alles wat mensen aanraken, moet grondig worden schoongemaakt: de studieplekken, alle deurklinken en de toiletten reinigen we vaker dan normaal. Twee keer in plaats van één keer per dag. Mijn werk is dus zwaarder geworden, maar ik doe het wel.”

‘Ze hebben haast, of hebben zich verslapen en dan zien ze mij niet eens’

Elba Beeckman

Beeckman vertelt hoe haar familie lijdt onder de gevolgen van corona. “Ik vind het moeilijk, maar ik ben niet bang”, zegt ze. Ze is blij dat ze nu niet in Colombia is, waar meer besmettingen en strengere maatregelen zijn. “Mijn zus woont in Italië met haar gezin. Maar vlak voor de corona-uitbraak bezocht ze onze moeder in Colombia. Sindsdien is ze daar en kan ze niet terug naar haar gezin. Ik maak me vaak zorgen over mijn familie in Colombia.”

Geen universiteit zonder schoonmakers

Aqaddar en zijn collega’s nemen wel een risico door naar de VU te komen. “We hadden ook thuis kunnen blijven.” Toch gaat Aqaddar graag elke dag naar zijn werk. “Omdat wij blijven werken, kan de maatschappij blijven draaien.”

‘Omdat wij blijven werken, kan de maatschappij blijven draaien’

Hassan Aqaddar

Costeren: “Ik hoop dat de studenten niet vergeten waar ze vandaan komen.” Hij heeft het idee dat hij jonge mensen helpt met studeren. “Zonder schoonmakers is er geen universiteit en kun je niet studeren”, vindt Costeren. “Het lijkt alsof het niets is, maar wij zorgen dat het altijd schoon is. Studenten kunnen straks – maar nu nog in beperkte aantallen – terugkomen op de universiteit zonder bang te zijn om ziek te worden of het virus te verspreiden.”

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.