Studenten die een paper niet willen behandelen omdat daar anorexia en verkrachting in voorkomen. Wat doe je dan als docent? Pas je je curriculum aan of verzet je je tegen censuur?

Wie denkt dat cancel culture nou weer zo'n typisch Amerikaans verschijnsel is, heeft het echt mis. In Nederland, sterker nog, ook aan de VU is het gesprek daarover volop gaande.

Voorzichtiger teksten selecteren

Cor Zonneveld van het Amsterdam University College geeft schrijfcolleges samen met de Amerikaanse Dawn Skorczewski. Tijdens een van hun colleges werd de tekst ‘Sins of the flesh: anorexia, eroticism and the female vampire in Bram Stoker's Dracula’ besproken. “Ineens waren er een boel studenten die dit van de literatuurlijst wilden. Ze eisten alternatieven, omdat ze niet wilden lezen over anorexia en verkrachting”, zegt Zonneveld. Hoewel het om één college ging waarbij het materiaal werd gebruikt en studenten zelf mochten kiezen tussen drie teksten om over te schrijven, heeft de discussie hierover nog weken voortgeduurd.

De twee docenten zijn niet gedwongen om iets aan te passen, maar Skorczewski zegt dat ze in het vervolg voorzichtiger zullen zijn met hun selectie.

Kille reactie

Het zijn overigens niet alleen docenten die zich zorgen maken. VU-masterstudent Grace Chang-Byrne constateert dat er tijdens college sprake kan zijn van een onaangename sfeer, verwant aan cancel culture. Als voorbeeld benoemt ze een professor die een onhandige vraag stelde over persoonlijke verantwoordelijkheid en intelligentie, met betrekking tot een dronken vrouw die ’s avonds in een donker park wandelt. “Hij dacht een beetje hardop na en vroeg dat. Je kon de kille reactie in de zaal gewoon voelen”, zegt Chang-Byrne. “Maar niemand zei iets, behalve ik. Ik stelde voor om de vraag anders te verwoorden. Ik vind het interessant dat niemand iets zei. Je kunt zoiets namelijk in de collegezaal oplossen."

Lees het hele verhaal over cancel culture op onze Engelstalige site.