Als nieuweling aan de VU denk je dat je er alleen voor staat. Maar voor je het weet zit je bij een groep waar je je thuisvoelt.
Hé, jij! Met die roze koptelefoon om je nek. Je bent eerstejaars, toch? Ik heb je hier nooit eerder gezien en bovendien, je valt nogal op, met je zoekende, hulpeloze blik. Een verdwaald konijntje.
Ver van huis, zeker? Een beetje verloren zonder het groepje waar je op school bij hoorde. Nu moet je hier op de campus aansluiting zien te vinden. Maar ja, bij wie? Je mag van geluk spreken dat ik je heb gespot. Ik zal je een beetje wegwijs maken, zorgen dat je niet in verkeerde handen valt. Voor je het weet sta je tot aan je knieën nationalistische liederen te brallen in een of andere soos. Of wissel je vegarecepten uit in een schimmelig kot.
Buiten de collegezaal blijft iedereen in zijn eigen comfortzone
En daar wordt niemand gelukkig van, toch? Kijk, de VU is een diverse universiteit, maar het is géén smörgåsbord, géén melting pot. Iedereen zit toch een beetje bij zijn eigen groepje, met zijn eigen mensen.
Daar staat bijvoorbeeld een groepje Marokkaanse hoofddoekmeiden. En even verderop lopen blonde hittepetitten met elkaar te roddelen. In de collegezaal zitten ze bij elkaar, maar daarbuiten gelden weer keihard de etnische en culturele scheidslijnen. Waagt bijna niemand zich buiten zijn eigen comfortzone.
Ik zal je de belangrijkste clubs aan de VU wijzen, dan moet je zelf maar zien waar je je het veiligst bij voelt.
Koekiemonsterpak
KoekiemonsterpakBen je een beetje anarchistisch-idealistisch ingesteld? Dan is De Verrekijker misschien wat voor je. Dat academisch café zit in de ruimte naast de Spar op het campusplein. Ik durf er eerlijk gezegd niet naar binnen. Voor je het weet ben je in een workshop Creative Rebellion verzeild geraakt, of jaag je de SGP’ers tegen je in het harnas met een actie in het kader van Rechtvaardigheid voor Palestina. Of moet je meedoen met een sit-in in de vleugel waar het college van bestuur zit, of flyers uitdelen in een Koekiemonsterpak. Ze schijnen er wel lekkere oudegroentensoep te maken. Nee, serieus, lekker dwarse club, heeft er mede voor gezorgd dat de VU-bestuurders echt zijn gaan luisteren naar studenten, misschien nog wel meer dan naar de officiële medezeggenschap, zoals de studentenraden.
Ik bedoel dit niet micro-agressief, maar je ziet er niet echt Turks uit, of vergis ik me? Daar heb je de vrouwen en mannen van Anatolia. De Turkse studenten debatteren en netwerken als geen ander Ze hebben lang volgehouden dat het een multiculturele studentenvereniging was, maar het is de grootste Turkse studentenvereniging van Amsterdam. Ze zijn behoorlijk actief, met lezingen, workshops en reizen naar steden als Istanbul voor een prikkie. Hebben een enorm netwerk van bedrijven en organisaties. Spelen beslist een grote rol bij de emancipatie van Turkse studenten. Hun debatten zijn onmisbaar. Het zijn gezellige mensen, laten zich het gehakt niet van hun Turkse pizza eten, maar één waarschuwing: don’t mention the Armeense, eh… kwestie!
Voor Marokkaanse studenten was er jaren geleden de vereniging Selsabiel, maar daar hoor je de laatste tijd nooit meer wat over. Wel is er een nieuwe vereniging voor studenten van Afrikaanse afkomst, African Students United. Ook Joodse studenten hebben een vereniging, maar die is evenmin heel nadrukkelijk aanwezig: Ijar.
De catacomben in
De gereformeerden, een andere minderheidsgroep, zitten in de GSVA Petrus Plancius. Ik heb weleens met leden gesproken en die zijn minder zwartekouserig dan je misschien denkt. Er zitten best ruige gasten bij. De wat softere christenen zitten bij de grote christelijke studentenvereniging Ichthus. Maar voor het echte, ouderwetse christenwerk moet je de catacomben van de VU in, net als in de tijd van de Romeinen. Wie het trappenhuis naast de VU-boekhandel afdaalt, komt daar terecht bij de zing- en klapchristenen van de Praise & Worship-groep van universitair docent psychologie Peter Roelofsma.
Op de tweede verdieping van het hoofdgebouw is de islamitische gebedsruimte. Hier komen de vrome moslims bij elkaar. Ben je religieus? Iedereen wel een beetje, toch? Ik bedoel, er moet iets zijn; het kan toch niet allemaal voor niks zijn? Hoe dan ook, mooi dat er ruimte voor is aan de VU. Er zijn ook universiteiten die uit principe geen religieuze groepen accommoderen, maar ja, dan wel rookruimtes creëren. Hoe dan ook, voor het bidden zijn de moslims op het toilet altijd met bekers en gietertjes in de weer. Een collega van me liet er eens een paar momenten haar dure Bobble onbeheerd achter, je weet wel, zo’n waterfles met filter. Die werd meteen gebruikt voor de rituele wassing! Haha, lachen was dat. Die collega was niet zo blij… Maar je bent gewaarschuwd.
Een islamitische studentenvereniging is overigens ISA, staat voor Islamitische Studentenvereniging Amsterdam, maar is tevens de naam van Jezus in de Koran.
Dol op geiten
We hebben hier natuurlijk ook een studentencorps, Lanx. Bestaat al 136 jaar. Met heren- en damesdisputen en zo. De mannen van het corps zijn robuuste types, zullen we maar zeggen Hé, ik oordeel niet, ik zeg alleen dat het 2016 is en dat in 2017 overal de toiletten genderneutraal zullen zijn. Lanx hecht aan tradities en is nog steeds onmisbaar voor ambitieuze studenten die willen netwerken. Ze schijnen dol te zijn op dieren, bij Lanx. Op geiten, vooral. En soms gaan de mannen van Lanx op de vuist met die van het Amsterdamsch Studenten Corps. Avontuurlijke, robuuste types, zullen we maar zeggen.
Maar wie de boel echt regelmatig op stelten zetten, zijn de vrouwen en mannen van New Urban Collective. Als multiculturele organisatie voor ambitieuze jongeren onmisbaar vanwege de workshops en ontmoetingen met vertegenwoordigers van de meest prestigieuze bedrijven op de Zuidas, waar je leert solliciteren, netwerken en een stage kunt regelen. Kortom, het platform voor een nieuwe generatie mondige zwarte studenten en ‘studenten van kleur’. Die vegen de vloer aan met de eurocentrische, witte tranen plengende, witte onschuld veinzende witmens. Hoogleraren die beweren dat Columbus Amerika heeft ‘ontdekt’ of die essentiële bijdragen aan de westerse cultuur van niet-westerse volkeren miskennen, worden tegenwoordig eloquent doch doordringend tegengesproken door studenten die hun eigen boeken in de discussie brengen.
Vrouwelijke denkers
De homo’s en lesbiennes, sorry, ik bedoel de lgbt’s [lesbian, gay, bisexual & transgender] hadden aan de VU vroeger hun eigen club, de Roze Kip, maar die is door gebrek aan belangstelling opgeheven. Er is een Amsterdamse homostudentenvereniging, ASV Gay. Die doen de dingen die alle studentenverenigingen doen: feesten, sporten, cursussen, een kerstdiner. Tijdens de Gay Pride staan ook zij op een boot.
Strijden tegen het glazen plafond – en ja, ook aan de VU is nog het nodige te doen – kun je bij The Feminist Club Amsterdam (FCA). Bh’s verbranden doen ze daar niet, de FCA legt zich vooral toe op kunst, literatuur, muziek en feministische theorie. Zo eisen ze een vak feministische filosofie, want feministen komen er bekaaid af in het huidige curriculum. Vrouwelijke denkers zijn überhaupt zwaar ondervertegenwoordigd. ‘In de geschiedenis van de wijsbegeerte komt bij de vakken antieke tot en met moderne wijsbegeerte geen enkele vrouwelijke filosoof aan bod’, zei Roos van Unen van FCA vorig jaar tegen Advalvas. ‘In het vak hedendaagse filosofie moet Hannah Arendt al het werk in haar eentje doen.’
Vleesloze maandag
Wil je dat papiertje wel bij het oud papier gooien en niet bij het restafval? En ik hoop dat je niet elke dag boterhamworst op je sandwich doet, anders krijg je het aan de stok met de duurzaamheidsridders van Green Office. Die zitten in dat kantoor dat als blokhut is ingericht naast de mensa. Deze club maakt zich sterk voor zaken als watertaps op de campus, waar je je waterfles kunt bijvullen in plaats van steeds mineraalwater te kopen, duurzaam energieverbruik, verkleining van de afvalstroom en een groener curriculum. Ze organiseren ook repair-cafés, waar je je kapotte spullen een tweede leven kunt geven door ze te repareren in plaats van ze weg te gooien, recycling workshops en ook Meatless Mondays.
Nou, zit er wat van je gading bij? Ik heb een heleboel clubs nog niet genoemd, zoals de hovo’s, maar zo oud lijk je me nog niet, en de snelle jongens van de beleggersclub, de nerds, de techies. Je kunt natuurlijk ook je eigen club oprichten. Om met de grote Kanye West te spreken: there’s leaders and there’s followers. Maar ik ben al laat voor mijn macramégroepje. Zie je!
Dit artikel verscheen eerder in Advalvas Magazine.