Corona dwingt docenten om hun onderwijs opeens online aan te bieden. Hoe lossen ze dat op? In deze derde aflevering classica Emilie van Opstall, die wordt gebombardeerd met mails terwijl ze probeert uit te vogelen hoe je online college moet geven. ‘De decaan schreef dat we goed bezig waren, dat is dan wel weer leuk’.
“Ik heb gehoord”, zegt classica Emilie van Opstall, die Grieks geeft, “dat ze in Leiden een week de tijd hebben genomen om iedereen eerst goed uit te laten zoeken hoe ze hun onderwijs online kunnen gaan verzorgen. Aan de VU zeggen ze ‘alles moet door zoals gepland’, alsof er niets aan de hand is.”
‘Al die instanties van VU en UvA die ons nu mailen spreken elkaar ook zo lekker tegen’
Ze krijgt “gigantisch veel mails” van allerlei verschillende instanties aan de VU en de UvA, want die hebben hun oudheidkundige studies verenigd in het samenwerkingsverband Amsterdam Centre for Ancient Studies and Archaeology, waar Van Opstall voor werkt. “Ze spreken elkaar allemaal zo lekker tegen. De ene zegt: ‘Laat de studenten zo snel mogelijk weten wat er gaat gebeuren’ en de ander waarschuwt dat we nog moeten wachten met het inlichten van de studenten.”
Goed bezig
Met haar collega’s is ze aan het uitvogelen hoe ze het best haar online college vorm kan geven, alleen een Powerpoint-presentatie met gesproken commentaar of met de video-conferencing-app Zoom. “Maar dan krijg ik een uitgebreide mail van de DigiTaskForce II, alias the A-team…”, ze schiet erbij in de lach, “die zegt dat we niet genoeg Zoom-licenties hebben, wat ik niet snap, want ik heb die app gewoon op mijn laptop. En ondertussen gaan alle andere taken ook gewoon door. Dan moeten we ook nog even informatie aanleveren voor een verslag voor de komende zelfevaluatierapportage.”
Maar er zat ook een mail bij van de decaan van Geesteswetenschappen, Susan Legêne. “Die liet weten dat we goed bezig waren, dus dat is dan wel weer leuk.”
Van de vakbond kreeg ze een Engelstalige tekst opgestuurd, ‘The casualization, digitalization, and outsourcing of academic labour: a wake-up call for trade unions’. Gaat erover dat we moeten oppassen dat de managers het niet normaal gaan vinden dat er op deze manier heel goedkope innovaties worden verzonnen, dat we onszelf devalueren.”
Coronamaatregelen
Van Opstall heeft een groep van 23 eerstejaars studenten, een groep van twaalf tweedejaars en een mastergroep van acht studenten. In de eerste week van de coronamaatregelen, toen besloten werd dat alle campussen dicht moesten, hadden haar masterstudenten de opdracht om een presentatie te verzorgen. Dat moest dan nu online gebeuren. “Een aantal studenten stelde zelf voor om een filmpje van zichzelf in te sturen dus ik ben daarmee akkoord gegaan en anders mogen ze een Powerpoint-presentatie maken, maar zonder er een paper van te maken met bronvermelding en voetnoten en zo. Die presentaties heb ik nu net binnen, dus nu vraag ik me af of ik die op het studentenportaal Canvas moet zetten. Het is hoe dan ook jammer, want het gaat om een verhaaltje dat je normaal voor je groep houdt, maar ja.”
‘Ik heb de tentamens aangepast, zodat ik zeker weet dat ze de antwoorden niet online kunnen vinden’
Drie tentamens heeft ze nu omgezet in een take home-tentamen. Die staan op Canvas met een tijdsslot, beschikbaar op het moment waarop de tentamens waren ingeroosterd, zodat de studenten drie uur hebben om het te maken. “Het gaat om het vertalen en interpreteren van Griekse teksten, waarbij ze hun woordenboek mogen gebruiken. In een tentamenzaal zijn grammaticaboek, commentaar of vertaling niet toegestaan, maar ik ga ervan uit dat ze dat thuis wel gebruiken, dus daar heb ik dan de tentamens op aangepast, met brede, inhoudelijke vragen waarvan ik zeker weet dat ze de antwoorden niet online kunnen vinden. Ook heb ik essayvragen toegevoegd.”
De studenten hebben een verklaring moeten ondertekenen dat ze het tentamen zelfstandig maken dus niet samen met een andere student. “Dat is een kwestie van vertrouwen, en ik neem aan dat ze er eer in scheppen alles ook zelfstandig te doen.”
Stressverhogend
Het online college heeft, zoals gezegd, meer voeten in aarde. “Het gaat om een college dat ik eerder heb gegeven, dus ik hoef niet alles helemaal overnieuw te doen. Maar ik mis het contact met de studenten. Geen enkele online-vorm kan de interactie van de collegezaal vervangen. Ik ben bang dat digitale colleges een slap aftreksel worden van wat er normaal in de collegezaal gebeurt, maar het is niet anders.
‘We zijn allemaal een beetje te perfectionistisch’
Verder ben ik technisch gezien ook niet zo gecharmeerd van het inspreken van een Powerpoint-presentatie, want ik hoor van collega’s dat die dat dan twintig keer opnieuw doen, we zijn allemaal een beetje te perfectionistisch. En met Zoom hebben we geoefend, maar toen was bij mij thuis de verbinding niet goed, en viel alles op een gegeven moment uit.”
“Het is allemaal erg stressverhogend, moet ik zeggen. Hoe iedereen erop gericht is om alles zo snel mogelijk weer normaal te krijgen, waarbij ik me afvraag of je dat wel moet willen. Ik zit thuis ook met een kind, werk anderhalf uur, neem dan pauze, werk dan weer anderhalf uur en dat is het dan wel weer voor de dag, als mijn kind ‘s avonds naar bed is, werk ik dán nog maar weer even door.”
Gedragspyscholoog Sari Nijssen is het online college geven zo goed bevallen dat ze niet anders meer wil. Lees het hier. Gezondheidseconoom Xander Koolman waarschuwt dat de VU de vindingrijkheid waarmee docenten met de coronacrisis omgaan, niet als een vanzelfsprekendheid moet gaan zien. Dat staat hier.