Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
28 maart 2024

Campus
& Cultuur

Bij witte docenten moet de knop nog om

Diversiteit is al vijftien jaar een heet hangijzer aan de universiteiten, maar verandert er eigenlijk wel iets?

De VU loopt al jaren voorop qua diversiteitsbeleid aan universiteiten, waar het beleid niet alleen gericht is op culturele diversiteit, maar ook op verschillen in gender, religie, sociaal-economische achtergrond en gezondheid.

Sinds een jaar of vijftien geleden het hele land zich het apelazarus schrok vanwege een handvol islamitische VU-studenten die zich verzetten tegen de evolutietheorie, zijn er veel inspanningen verricht om de VU een universiteit te maken waar iedereen zich thuisvoelt, ongeacht haar of zijn levensbeschouwing.

Voor iedereen zichtbare en mediagenieke manifestaties van dat diversiteitsbeleid zijn de islamitische gebedsruimte en de islamitische studentenvereniging ISA, een club waar niemand op de campus meer omheen kan, of wil. Er is een buddyproject voor vluchtelingen en ook voor zogenaamde eerstegeneratiestudenten, die als eerste van hun familie een academische opleiding doen, is er allerlei begeleiding. De VU heeft een chief diversity officer in de persoon van Karen van Oudenhoven, decaan van de Faculteit der Sociale Wetenschappen en een diversiteitscoördinator in de persoon van Wim Haan.

Ander tijdsbesef

Toch praat Advalvas met Siema Ramdas en Thea van Lankveld, adviseurs van het VU-projectteam Diversiteitssensitief onderwijs, over onder andere trainingen voor docenten die vragen hebben over de verschillende culturele, etnische, religieuze, sociaal-economische en gendergerelateerde achtergronden van de studenten in de collegezaal. De afgelopen twee jaar hebben docenten aan vijf faculteiten die trainingen gehad.

Maar dergelijke diversiteitssensitiviteitstrainingen werden vijftien jaar geleden ook al aan de VU gegeven “Chinezen hebben een ander tijdsbesef dan Nederlanders”, werd er toen gezegd. Nu wordt in de trainingen besproken waarom een gehoofddoekte student het als stigmatiserend kan ervaren als zij in de collegezaal wordt uitgenodigd te vertellen hoe het eigenlijk bij háár thuis gaat met seksuele voorlichting.

Vijftien jaar geleden werd er ook gediscussieerd over de wenselijkheid van het mengen van studenten met verschillende achtergronden in werkgroepjes. Blijkbaar is ook die discussie niet erg opgeschoten want het is één van de speerpunten in het beleidsplan van de nieuwe universitaire studentenraad, die het mengen verplicht wil stellen.

Wit referentiekader

En in de evaluatie van het project Diversiteitssensitief onderwijs VU, dat eerder dit jaar verscheen, staat dat de een VU-brede visie op diversiteit ‘nog weinig is ontwikkeld’.

Waarom zit er zo weinig schot in de integratie op de VU? “Het is een geleidelijk proces”, zegt Thea van Lankveld. “Sommige opleidingen zijn ook nog heel homogeen, waardoor bepaalde mechanismen zichzelf in stand houden. Docenten moeten vaak eerst vaak nog bewust worden gemaakt van de noodzaak diversiteitssensitief te worden.”

Lees in de nieuwe Advalvas hoe dit verhaal afloopt.

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.