Goliath
Ik zit op een campusrandje kou te kleumen
De grauwheid weet nog niet hoe graag
Hij het Grijs gevoelens gunt
Ik ben grenzend aan genoeg begrenzing
Voldoende studie, maar zelden voldaan
Precies een mens dus geef me een gedachte
Niet alleen de bladeren verkleuren maar ze ruiken nat wel beter
Het is moeilijk voor te stellen dat ze vallen tegen hun zin
Dat ze wenen voordat ze in de knop gebroken
Verwelken op de drempel van deze lente onder constructie
De kanker Goliath draagt David naar Mars
Daar kan hij leven in het puurste sterrenstof
Campusdichter Tijdelijke Toon is bètastudent, volleybaltrainer en cultuurverslinder. Op de Advalvas-site geeft hij poëtisch inkijk in zijn roemruchte leven op en rond de campus.