We zaten aan de koffie met stroopwafel toen post van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport binnenkwam. “Een brief van minister De Jonge zelf”, stelde mijn grootmoeder (82) die wij als kleinkinderen Mami noemen. Mijn grootvader Tati (83) stond op om een fles wijn open te trekken.

“We hebben maar geluk!” kraait Mami en ze vertelt hoe ontzettend Tati geniet van elke dag samen zijn. Hoe hij af en toe Mami mag aanraken. De coronacrisis doet hem beseffen hoe bevoorrecht ze met z'n tweeën zijn, hoeveel ze aan elkaar hebben. Elke dag spelen ze twee keer twintig minuten tafeltennis. Volgens Tati word je gelukkig met iemand oud als je een minnaar, maatje en metgezel van elkaar bent. Metgezellig hebben ze het zeker.

'Mami vindt het heerlijk om te schaterlachen om mij'

“We hebben het maar druk”, roept Mami deze keer. In het ene deel van hun huis slapen de kinderen of kleinkinderen wanneer die komen logeren. In het andere deel slapen ze zelf. Daar doet Mami haar ochtendgymnastiek. Ze lacht Tati uit dat hij pijntjes heeft waar zij zelf geen last van heeft. Tati bromt dat het oneerlijk is omdat Mami’s lichaam van elastiek is gemaakt: “Zij vindt het heerlijk om te schaterlachen om mij.”
Tijdens het eten zitten de (klein)kinderen aan de ene kant van de tafel, zij aan de andere, met 2 meter ertussen. Nu kunnen de (klein)kinderen elke dag langskomen. Hiervoor waren mijn grootouders vaak weg voor activiteiten of uitjes.

“Baudet, die is narcistisch”, weet Mami heel zeker. Ze zijn beiden erg begaan met de wereldproblemen. En ook met de mensen die nu voortdurend lastige beslissingen moeten nemen. Ze zuigen het nieuws op, elke ochtend ontvangen ze twee kranten, ’s middags nog één. Ze leven mee, voelen mee met wie het zwaar hebben. “Ik ben zelf niet voortdurend bang voor corona, ik ben superfit", zei Mami tijdens de eerste golf. Ze beschouwt zichzelf als alles behalve een kwetsbare.

'De GGD-assisent dacht: dit zijn 80-plussers, die zijn een beetje koekoek'

Als de brief met een vaccinatie-oproep op de deurmat valt, belt Tati de GGD. “De mevrouw aan de andere kant van de lijn dacht duidelijk: dit zijn 80-plussers en die zijn een beetje koekoek’’, lacht Tati na zijn gesprek met de GGD-assistente. Maar de afspraak voor een vaccinatie, die staat.

De liefde die Mami en Tati al zestig jaar voor elkaar hebben, lijkt nu nog sterker. Tati, die voor de coronacrisis wekelijks nog aan de Universiteit Utrecht werkte, kan ineens niet meer weg. Nu brengt hij zijn tijd vooral met Mami door. Mami, die ook altijd druk was, brengt haar tijd vooral met Tati door.

Ondanks de kritiek op het overheidsbeleid tijdens de pandemie voel ik dankbaarheid en respect voor de politici die door hebben gezet en geregeld hun gezicht aan mijn grootouders hebben laten zien tijdens persconferenties. Zij hebben zich ingezet voor de gezondheid van deze toch wel kwetsbare oudjes.

Tati en Mami, die zullen elkaar voorlopig nog wel giechelend plagen. Ondanks hun goede leventje was de opluchting van de komende vaccinatie voelbaar. En vandaag? Vandaag proosten wij op de post van minister De Jonge.