Poetins politieke fans zijn niet misleid

12 mei 2022 reacties 2

Poetins politieke fans zijn niet misleid

Toen het Sovjetleger in 1956 de opstand tegen de communistische regering in Hongarije neersloeg bestormde een woedende menigte in Amsterdam het hoofdkantoor van de Communistische Partij Nederland (CPN) op de Keizersgracht. Met haar steun voor de Russische agressor liet de CPN voor veel democratisch linkse mensen haar ware gezicht zien. Degenen die nu de Russische agressor steunen staan echter aan de rechterkant. In Hongarije is dat de rechts-populistische partij van Viktor Orbán, in Frankrijk de extreemrechtse Marine Le Pen en in Nederland is het Thierry Baudet die zijn politieke loopbaan begon met het Oekraïne-referendum. Parallel aan de overweldigende steun voor Oekraïne in Europa is er een aanzienlijke politieke onderstroom die de kant van de agressor steunt. Mensen die, anders dan veel Russen, wel de beelden zien van de bombardementen en de executies van burgers. Het antwoord dat die mensen hier op internet worden gebrainwasht door Russische propaganda lijkt mij te simpel.

Ze zijn niet verdwaald op internet

Je moet het monster in het gezicht durven kijken. De diepere werkelijkheid is dat het wereldbeeld van de partij van Poetin veel overeenkomsten heeft met die van de partij van Le Pen, Orbán en de beweging van Baudet. Poetins Rusland is voor hen het laatste ‘ware’ westelijk-christelijke bastion tegen de opmars van de islam en wat zij het ‘liberale denken’ noemen. Hij is voor hen de beschermheer van conservatieve familiewaarden, diegene die zich onverholen tegen de lgbtq+-gemeenschap uitspreekt. Europa en de EU staan voor hen voor een aanval op die waarden en zijn dus de vijand en de agressor. Deze mensen zijn even onbereikbaar als destijds de Nederlandse communisten die in 1956 de inval in Hongarije steunden. Hun wereldbeeld staat net zo stevig verankerd als het beeld van Stalin toen. Ze zijn niet verdwaald op het internet, of misleid door Russische propaganda, maar steunen het gedachtegoed met overgave.

1956 liet voor democratisch links Europa zien waar het communistische gedachtegoed toe kan leiden. Waar is de rekenschap van democratisch rechts? Het wordt tijd om echt afstand te nemen van nationalistisch autoritaire stromingen op haar rechterflank.

{ Lees de 2 reacties}

Door Eddie Brendel op 13 mei 2022

Heeft communistisch links ooit verantwoording afgelegd voor het foute verleden en heeft de rest van links het ze ooit echt moeilijk gemaakt? Het Sovjet-communisme was in de vorige eeuw goed voor twintig miljoen dodelijke slachtoffers. Toch ging de PvdA bij verkiezingen lijstverbindingen aan met de communistische CPN en mocht die partij vanaf de jaren zestig aanschuiven in (onder meer) het college van B&W van Amsterdam en in Gedeputeerde Staten van Noord-Holland en Groningen. Naar de doorgewinterde stalinist Marcus Bakker werd in 1992 zelfs een vergaderzaal vernoemd op het Binnenhof, op voorstel van GroenLinks, waarin de CPN inmiddels was opgegaan. Twee jaar later, in 1994, trad Bakker bij de verkiezingen voor het Europees Parlement op als lijstduwer van GroenLinks. Paul Rosenmöller, de huidige fractievoorzitter van GL in de Eerste Kamer en voorzitter van de VO-raad, was als lid van de Groep Marxisten-Leninisten (1976-1982) een fervent supporter van de Cambodjaanse genocidepleger Pol Pot. In diens killing fields – de agrarische velden des doods – zijn 2 miljoen mensen doodgemarteld. Ook de Chinese communistenleider Mao Zedong, met 65 miljoen doden de grootste massamoordenaar uit de geschiedenis, genoot in links Nederland een uitstekende reputatie. Zo liet PPR-aanvoerder Bas de Gaay Fortman, tegenwoordig GL-prominent, zich in 1973 tijdens een bezoek aan China een zogenoemd ‘Maopak’ aanmeten, waarmee hij later ook op het Binnenhof verscheen. ‘China,’ zo verkondigde hij, ‘is een land waarin de absolute eerlijkheid, reinheid, onzelfzuchtigheid en liefde regeren.’ Nog een stap verder ging Daan Monjé, tot 1986 voorzitter van de SP. In 1967 werd hij in China benoemd tot erelid van de Rode Garde. Dat was de geüniformeerde jeugdbeweging van Mao, die tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) ontelbare Chinezen de dood injoeg. In 1971 accepteerde Monjé ook nog eens een geheime gift uit maoïstisch China van 400.000 gulden. Nooit heeft de SP overwogen de donatie alsnog af te staan aan, bijvoorbeeld, Chinese mensenrechtenorganisaties. SP-penningmeester Rosita van Rijswijk zei in 2010 dat het daarvoor ‘te lang geleden’ was.

Reageren

Door Marcel op 27 augustus 2022

Russische agressor?Of Soviet agressor?

Reageren

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.