Over het belang van collega’s en waarom we allemaal van ons eilandje af moeten komen
‘Deze werkgroep heb ik opgezet om studenten beter te leren samenwerken, in dit geval om met een groepje van vier een poster te maken.’ ‘Ah, dat klinkt echt super nuttig! Denk je dat dit ook bruikbaar is als je met grotere groepen werkt, en wanneer het om een presentatie gaat?’ ‘Zeker, ik zal het materiaal even opsturen, laat maar weten of je er wat aan hebt!’ Dit zijn twee van mijn collega’s tijdens een (door ons zelf georganiseerde) werkbijeenkomst. Het leuke is dat het niet eens directe collega’s zijn, maar mede-docenten van andere afdelingen. Soms houden we inhoudelijke bijeenkomsten, en soms organiseren we een intervisie waarin we didactische problemen (en probleempjes) bespreken. Als ik zulke bijeenkomsten in drie woorden zou moeten samenvatten, zou ik zeggen: inspiratievol, nuttig en leuk (en dan de overtreffende trap van deze drie woorden).
Een ander tof initiatief op de VU (waar Advalvas ook over schreef) is het Young.VU-netwerk. Trainees van verschillende afdelingen en faculteiten zetten dit netwerk op om young professionals aan de VU met elkaar te verbinden. De eerste bijeenkomst was leuk (ook niet onbelangrijk), maar zeker ook inspirerend en verbindend. Ik heb gezien dat er verschillende nuttige contacten zijn gelegd, waar nu al de eerste faculteitsoversteigende samenwerkings- en brainstormsessies uit voortvloeien. En, wie weet wat dit netwerk ons nog meer gaat brengen.
Ga ook eens praten met iemand die je nooit eerder hebt gesproken. Dat gebeurt op de VU nog veel te weinig
Laatst zat ik in de trein terug van Fontys hogeschool in Eindhoven met een ‘collega’ (ik schrijf collega tussen haakjes omdat hij UD is bij archeologie, en ik juniordocent bij biomedische wetenschappen). Ik heb een innovatieproject opgestart over Badges en was in dat kader uitgenodigd door Fontys; zij lieten zien hoe zij Badges gebruiken, heel interessant. Via-via hoorde ik dat deze collega ook wel interesse had en graag mee wilde naar Fontys. Normaal zouden we elkaar nóóit tegenkomen, maar nu zaten we samen in de trein. Hij heeft mij geïnspireerd met zijn onderwijsinnovaties, en ik heb met hem mijn enthousiasme over peer review gedeeld. Wederom: inspiratievol, leuk en nuttig!
Ik kan nog wel even doorgaan over de toffe collegiale meetings (tijdens het schrijven van deze blog werd ik gebeld door iemand die ik nog nooit eerder had gesproken: ‘zeg Nienke, we kennen elkaar nog niet, maar deed jij niet iets met Peer Review?’). Maar eigenlijk wil ik vooral jou (ja beste lezer, ik heb het tegen jou) aanmoedigen om ook eens van je eigen veilige eiland af te komen en te praten met iemand die je nooit eerder hebt gesproken. Ik vind dat dit op de VU nog veel te weinig gebeurt. Ben jij wel al veel in contact met anderen? Inspireer dan een collega om dat ook te doen. Sta je met iemand in de lift: maak eens een praatje! Ga naar workshops en inspiratiesessies van KnowVU. Bel of mail die ene persoon die je op VUnet heb gevonden. Iedereen is op z’n eigen manier inspirerend, maak daar gebruik van.
Reageren?
Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.