Deze week staat in het teken van een van de belangrijkste prijzen die in de wetenschap uitgereikt: de Nobelprijs. Opgewonden volg ik al een week lang het nieuws om te kijken wie er dit keer met de felbegeerde prijs voor natuurkunde, scheikunde en fysiologie en geneeskunde vandoor gingen. Teleurgesteld werd ik allerminst: wederom ging de prijs naar wetenschappers die baanbrekend onderzoek hadden gedaan in de betreffende vakgebieden. Ik had niet anders verwacht van de Nobelprijscommissie.

Conclusie: het is een erg niet-genderdivers groepje gelukkigen

En toch wringt er iets. Ik kon het niet laten om toch even naar de statistieken te kijken. De achterliggende vraag: hoe divers is het groepje gelukkigen die dit jaar een prijs in ontvangst mogen nemen? De resultaten zijn als volgt: 0 gekleurde vrouwen, 0 witte vrouwen, 1 gekleurde man en 8 witte mannen zijn in de prijzen gevallen. En dan heb ik de prijzen voor literatuur, vrede en economie nog buiten beschouwing gelaten ook, niet dat deze de statistieken er beter op zouden maken overigens. Conclusie: het is een erg niet-genderdivers groepje gelukkigen.

Over de redenen voor deze niet-diverse uitkomst kan alleen maar worden gespeculeerd. De manier waarop de Nobelprijs wordt toegekend is uiterst ondoorzichtig. Misschien waren er wel alleen mannen genomineerd voor de nobelprijs dit jaar? Misschien werd er alleen naar de cijfers gekeken (statistisch gezien hebben mannen meer citaties (waaronder zelfcitaties) dan vrouwen)? Misschien is het een traditie om de prijs aan personen van één type gender toe te kennen? Of misschien was de commissie vooringenomen (al dan niet bewust)?

Wat de redenen ook mogen zijn, over 50 jaar, wanneer de mensen die er nu over beslissen er niet meer zijn, komt de lijst van de in 2019 genomineerden naar buiten. Dan kan er een uitgebreide studie worden gedaan over de vraag hoe het komt dat de prijzen wederom aan een niet-genderdiverse groep mensen is uitgedeeld. Misschien wint iemand voor zulk baanbrekend onderzoek wel de Nobelprijs.