Door het sluiten van de horeca, clubs en sportverenigingen werden nagenoeg alle sociale contacten buiten school afgeknepen. Net als de sociale contacten bínnen school overigens, want ook die waren grote delen van de crisis dicht.

Ik leerde mijzelf een stuk beter kennen

Op mij persoonlijk hadden de maatregelen in het begin juist een positief effect. Doordat ik grote delen van mijn tijd alleen doorbracht, in tegenstelling tot wat ik gewend was, leerde ik mijzelf in rap tempo een stuk beter kennen. Soms was dit confronterend, maar gaandeweg kwam ik erachter dat ik eigenlijk best goed alleen kon zijn.

Met mijn groeiende zelfbewustzijn, groeide ook het bewustzijn over de mensen die ik in de afgelopen jaren om me heen had verzameld. Ik kwam erachter dat een aantal van mijn ‘beste’ vrienden er eigenlijk alleen maar waren als dat vanzelfsprekend was, zoals bijvoorbeeld op school of op feestjes met de hele vriendengroep. Toen het contact vanwege de maatregelen wat lastiger verliep, hoorde ik nauwelijks meer van ze, en kreeg ik het gevoel dat de vriendschappen eenrichtingsverkeer waren. Toen ik mijn vrienden vertelde over dit gevoel voelden ze zich schuldig en gaven ze aan dat ze er meer op zouden letten. Er veranderde helaas weinig.

Toen de scholen weer opengingen kon ik dit gevoel slecht loslaten. Hoewel ik mijn vrienden weer veel zag, bleef het gevoel dat ze eigenlijk alleen uit gewoonte of gemak met mij omgingen aan me knagen. De vriendschappen verwaterden nu ook vanuit mijn kant, omdat ik geen zin had om al mijn energie te steken in mensen die die energie niet teruggaven. Ik had het idee dat ik mijn tijd beter kon spenderen met mijn échte vrienden.

Nu ik de middelbare school achter me heb gelaten en ben verhuisd naar Amsterdam, spreek ik veel van de mensen waar ik zes jaar lang lief en leed mee heb gedeeld nauwelijks nog. Af en toe zie ik ze nog op verjaardagen of spontane feestjes, maar zoals voor corona zal het nooit meer worden.

Het zorgeloze, naïeve gevoel is van me afgenomen

Ik denk nog weleens met weemoed terug aan de tijden dat ik zorgeloos en naïef door het leven dartelde samen met mijn vrienden. Ik ben corona dankbaar dat ik heb kunnen inzien wie mijn échte vrienden zijn, maar ergens baal ik er toch van dat dat zorgeloze en naïeve gevoel van me is afgenomen.

Ik hoop dat, nu alles open gaat, dat gevoel van weemoed minder wordt, en ik met mijn nieuwe vrienden weer kan gaan genieten van alle leuke dingen die het vrije leven te bieden heeft.

Thimo Gobielje eerstejaars Media & Journalistiek