Op maandag 31 augustus begon het nieuwe academisch jaar. Altijd spannend; voor de studenten, maar ook voor mij als docent. Dit jaar, het is al vaak gezegd, was alles anders. Alles? Nou, zoals al enkele jaren het geval is, was er ook een alternatieve opening van het Academisch Jaar. #WOinactie en de vakbonden AOb en FNV hadden dit jaar de Tour of Academics georganiseerd: fietstochten tussen de diverse universiteitssteden om het nomadenleven en de vluchtigheid van universitaire arbeidscontracten te symboliseren.

Menig universiteitsmedewerker pendelt als een nomade van de ene stad naar de andere: eerst een contract van twee jaar bij universiteit A, daarna een jaar bij B en dan weer terug naar A. Toen ze me vroegen of ik mee wilde doen met de tocht van Amsterdam naar Utrecht, vertelden ze me dat het 30 kilometer was. Oké, dacht ik nog, dat kan ik aan.

Maar net als met die (vaak jonge) onderzoekers die een vast contract als een wortel voorgehouden krijgen en vervolgens tóch nog weer een tijdelijk contract krijgen, zo moest ik na die 30 kilometer ook nog eens 18 kilometer verder fietsen.
“Nog even volhouden, we zijn er bijna”, hoor ik een paar keer, terwijl we langs de Vecht fietsen en ons vergapen aan de enorme landhuizen. “Die werken niet bij een universiteit”, hoor ik iemand achter mij mompelen.

De 10.000 vierkantjes op het Utrechtse plein symboliseren de overuren

Eenmaal in Utrecht worden we hartelijk, met inachtneming van alle coronaregels, onthaald: met drinken en broodjes én met 10.000 vierkantjes die door studenten op het plein voor het Academiegebouw waren gespoten. De vierkantjes symboliseren de overuren die we door de veel te hoge werkdruk op universiteiten maken.

Terwijl ik me afvraag hoeveel dagen ik dat zadel nog ga voelen, hoor ik naast mij een van mijn medefietsers tegen iemand van het ontvangstcomité zeggen: “Ja, ik wilde wel even goed doorfietsen, want dan kan ik nog een halve dag werken.”

Sabine Go

OR-lid, docent en onderzoeker bij economie