Rohied Mahboeb, 22, derdejaars rechtsgeleerdheid op uitwisseling in Austin, Texas

Rechtenstudent Rohied Mahboeb heeft twee tot drie jaar naar zijn uitwisseling toegewerkt. Was het de reis waard? Vanuit zijn nieuwe tijdelijke woonplaats vertelt hij over de verschillen en gelijkenissen tussen studeren aan de Universiteit van Texas in Austin (UT) en de Vrije Universiteit.

Trots op je universiteit

“Het was een geluk bij een ongeluk dat ik in Texas terechtkwam voor mijn uitwisseling. Je kan een selectie van drie landen maken en mijn eerste keuze was eigenlijk Singapore. Ik wilde altijd al naar Azië gegaan en ik ken Singapore al een beetje. De V.S. was mijn tweede keuze. Ik was niet gekozen om naar Singapore gegaan, maar dat kwam goed uit omdat de uitwisselingen daar zijn afgelast.

Ik vond Texas een geschikte keuze, want ik was er nog nooit geweest en ik wist dat ik mij buiten mijn comfortzone zou begeven. Daar word je waarschijnlijk een beter mens van. De meeste universiteiten hier zijn ook vrij goed.

Het studentenleven is heel anders in de Verenigde Staten, onder andere vanwege de grote campus. Er gaan zo’n zestig- tot zeventigduizend studenten naar deze universiteit, dus het is alsof je in een dorp woont met alleen maar studenten om je heen.

Voor studenten in de Verenigde Staten is het best moeilijk om aan de UT te mogen studeren. Sinds het begin merkte ik daarom al dat iedereen veel meer hun best doet dan op de VU. Iedereen is gemotiveerd en vooral bij een rechtenstudie zijn mensen heel competitief. Bovendien merk je dat mensen echt trots zijn op de universiteit. Ze hebben een sterke band met de UT en datzelfde merk ik niet op de VU. Misschien is het vooral een Amerikaans fenomeen dat studenten zo trots zijn op hun universiteit, maar het zou gaaf zijn als de VU ook een sterkere band met studenten kan ontwikkelen.

Tijdens de les zie ik dat studenten hun juridische argumenten op een andere manier in het Engels verwoorden dan ik. Misschien is dat omdat Engels niet mijn eerste taal is, maar ik wil een internationale carrière, dus ik zal hetzelfde niveau moeten bereiken. Het werkt heel motiverend om te zien hoe deze studenten te werk gaan vergeleken met mijn studiegenoten in Amsterdam.

Toen ik in Texas aankwam, schrok ik van het gebrek aan coronamaatregelen. Op dat moment waren er nog maatregelen in Nederland. Een medestudent uit Amsterdam en ik grapten dat het lijkt alsof corona hier niet bestaat. Volgens de wet kunnen veel regels niet worden verplicht. Alles is daarom open: clubs, restaurants, bioscopen. Op posters wordt verzocht afstand te houden, maar niemand houdt zich er echt aan.

Op de universiteit daarentegen, dragen we wel mondkapjes. Het is niet verplicht, maar we kiezen er zelf voor. De universiteit heeft een app om te zien hoeveel besmettingen er op de universiteit en in Austin zijn. Ik kijk er niet vaak op, maar het lijkt reuze mee te vallen.

Qua cultuur merk ik allerlei verschillen, maar ik ervaar geen echte cultuurschok. Het lijkt alsof Amerikanen enigszins denken dat de wereld om hen draait. Als ik zeg dat ik uit Europa kom, wordt er een beetje vreemd gereageerd. Ik zou echter niet zeggen dat ze per se op mij neerkijken. Amerikanen gedragen zich verder niet heel anders dan Europeanen. Het eten is ook niet heel anders: voornamelijk burgers en friet. Je kan met iedereen op straat een praatje maken en ze zijn allemaal heel sociaal. Een goede vriendschap sluiten is weer minder gemakkelijk.

Ik mis mijn vrienden en familie in Nederland, alsook de vertrouwdheid van een bekende omgeving. Wel raad ik het iedereen aan om op uitwisseling te gaan als ze dat kunnen. Tot nu toe heb ik een geweldige ervaring gehad. Je leert mensen kennen met een heel ander perspectief en je leert ook meer over jezelf. Als je je hele leven op één plek blijft, kun je niet snappen hoe andere mensen naar het leven kijken.”

Lees ook over de ervaringen van een VU Communication & Information student in Zuid-Korea.