Vorig jaar om deze tijd gaf ik voor het eerst online onderwijs, in de veronderstelling dat het voor één keer en nooit weer zou zijn. Inmiddels sta ik voor de start van wéér een periode digitaal colleges geven. Ik zie de jongvolwassen studenten zich hierdoorheen worstelen.
Hun studie moet ook een tijd zijn van persoonlijke groei, een ontdekkingsreis voor de sprong naar volwassenheid. Dit zijn de jaren waarin studenten hun vleugels uitslaan, talenten ontwikkelen, zelfstandig gaan wonen, vriendschappen voor het leven opdoen, keuzes maken die aan de basis staan van een werkzaam leven. Een tijd van studeren en lol maken met elkaar. Juist het aangaan van sociale relaties - social support - stimuleert ontwikkeling en groei.

In plaats daarvan vragen we studenten om thuis te blijven en zich binnen alle regels zo verantwoordelijk mogelijk te gedragen. Dat is nogal wat voor jonge adolescenten. Studenten hebben stress. Worden ze zelf ziek of niet, maken ze anderen ziek of niet, lopen ze studievertraging op? En ze hebben stress over de kwaliteit van hun onderwijs, stress omdat ze geldzorgen hebben, stress vanwege spanning thuis of binnen de familie, stress omdat hun bewegingsruimte beperkt is. Stress omdat ze niet weten hoelang het nog gaat duren. Stress, stress en nog eens stress.

Juist binnen universiteiten is een gecontroleerd systeem mogelijk

Vrienden maken op Zoom is niet cool. De vrij eenzijdige belangenafweging langs de as van de – fysieke – volksgezondheid begint inmiddels wel te knellen. Van innovatieve academische vorming mag je toch wel verwachten dat die met maatwerk kijkt naar groepen in de samenleving? Een one-size-fits-all-systeem en een fixed mindset bieden geen ruimte voor het zo belangrijke ontwikkelperspectief van studenten.

Juist binnen universiteiten is een gecontroleerd systeem mogelijk. Daarbuiten niet. Er ontstaat een tweedeling. Er zijn studenten die bijna niemand zien. Voor hen speelt alles zich af op enkele vierkante meters. En dan zijn er de studenten die het goed zat zijn, naar het Vondelpark gaan en slaapfeestjes organiseren, om de avondklok heen.

Het grote probleem met jongvolwassenen is… dat zij exact zo zijn zoals wij zouden zijn op hun leeftijd.