Flavia Ercoli kwam in december vorig jaar bij het Student Wellbeing Point nadat ze vanuit Duitsland naar Nederland was verhuisd om psychologie te studeren. Nu ze zich heeft aangepast aan een nieuwe cultuur, nieuwe vriendschappen heeft gesloten én een geschikt huis heeft gevonden, beseft ze dat ze andere studenten goed kan helpen.

Ik begin mijn dienst. Door de toenemende coronabesmettingen zijn we thuis aan het werk. Hoewel ik het echt mis om fysiek op het Point te zijn, is het werken in de ochtendploeg vanuit mijn kamer comfortabel. Ik open alle media waarmee studenten ons kunnen bereiken: Zoom, e-mail en chat. Ik hou van de verschillende manier van communiceren. Sommigen praten liever persoonlijk, anderen geven de voorkeur aan schrijven en blijven anoniem.

Er komt een mail binnen; die is niet erg lang, ook niet heel gedetailleerd. De student beschrijft de moeite die ze heeft met het bijhouden van de studie en noemt kort haar geworstel met depressieve gevoelens. Ik kijk naar het scherm, staar naar vijf regels en lees ze telkens opnieuw. Dan ga ik naar mijn trouwe vriend en helper, de verwijzingsboom.

Ik start mijn onderzoek en ga naar de VU-webpagina met alle mogelijkheden die interessant kunnen zijn voor deze student: psychologische begeleiders, studieadviseurs, e-health platforms, zoals Gezondeboel. Ik begin te schrijven en kies zorgvuldig mijn woorden om de persoon achter het scherm zich zo comfortabel mogelijk te laten voelen, en ook dat ze zich gehoord voelt. Ik nodig haar uit om deel te nemen aan Zoom of ons te komen bezoeken op het Point in het hoofdgebouw. En ik klik op verzenden.

Nog twee minuten staar ik naar het scherm. Ik begin me de persoon achter het scherm voor te stellen. Heb ik wel alle informatie gegeven die ze nodig had? Heb ik wel de juiste vragen gesteld? Het voelt alsof ik geesten help.

Dan ontwaak ik uit mijn dagdroom en begin te glimlachen. Dit zijn vragen waarop ik waarschijnlijk nooit een antwoord zal krijgen. Maar dat is goed. Ik heb vandaag misschien een geest geholpen. Mogelijk zal die zich op een gegeven moment materialiseren en ons bij het Point komen bezoeken. Of niet. Het is hoe dan ook belangrijk om de studenten de mogelijkheid te geven om anoniem contact op te nemen met ons. Er zullen altijd studenten zijn die liever geesten willen zijn.

Tip: Telkens als ik het gevoel heb dat mijn gedachten afdrijven en ik een geest word voor de mensen om me heen, probeer ik me te heroriënteren met behulp van de 5, 4, 3, 2, 1-methode.

Flavia Ercoli

Student-medewerker