Ik heb iets te hard ge-girlbosst de afgelopen tijd. Je kent het wel; studie, bijbaantje, vrienden, relatie, sport, familie, vereniging, hobby’s. Ik heb iets te lang gewenst dat er meer dan zeven dagen in een week zouden zitten. Dat ik het allemaal kon doen, en goed ook. Dat laatste, daar zit het hem in. Na meer dan een jaar burn-outklachten te hebben ervaren, weet ik dat het probleem schuilt in het feit dat ik alles goed wil doen. Daarom heb ik besloten dat ik wat vaker bewust iets fout ga doen.

Ik ben niet de enige die teveel op mijn bordje heeft genomen, dat weet ik. Ik kan statistieken aanhalen, (te) veel voorbeelden noemen van mensen in mijn nabije omgeving die een burn-out hebben of hebben gehad, mijn eigen verhaal vertellen. Je weet het vast allang. We leven in een opbrandgeneratie.

Tegenwoordig is mijn energieniveau als van de onbetrouwbare batterij van een oude telefoon

Helaas ben ik er heilig van overtuigd dat er weinig kans is op een structurele vermindering van prikkels in ons dagelijks leven. Bovendien houdt een student het hoofd niet boven water zonder baantje, zonder vrienden, zonder hobby’s. Waar we wél iets aan kunnen doen, denk ik, is de fronsende attitude die we jegens imperfectie hebben. Sterker nog, ik denk dat we een sterke genegenheid op moeten bouwen voor het wat vaker níét perfect doen. Stoppen met het anderen voortdurend naar de zin willen maken. Alles, altijd, goed willen doen. De girlboss-mentaliteit.

Ook deze blogpost wil ik, natuurlijk, perfect schrijven. Ik wil dat de mensen om me heen het lezen en onder de indruk zijn. Liever nog dan dat ik zelf trots ben op wat ik heb gecreëerd. Falen is eigenlijk nooit een optie geweest, en doorgaan tot de 10 niet meer dan normaal. Is dat duurzaam? Nee, dat heb ik wel gemerkt, dit afgelopen jaar. Tegenwoordig is mijn energieniveau als van de onbetrouwbare batterij van een oude telefoon, die plots naar 0 kan schieten, ook al had je zojuist nog 20. Toch zit de zoektocht naar waardering zo diep in me genesteld dat er bijna niet aan te ontkomen is. Hoe stop je daarmee?

Door de faalangst uit te dagen, denk ik. Je kunt alleen uitvogelen dat er geen ramp plaatsvindt als je iets ‘verkeerd’ doet, door het uit te proberen. Ik wil een aantal experimenten met mezelf aangaan. Eens met opzet een deadline missen – doodeng. Eens niet reageren op een heel lief berichtje van iemand. Eens veel te laat op mijn werk komen. Eens een verjaardag vergeten en niet mijn excuses aanbieden. Eens een blogpost met een grote spellingsfaut inleveren.

Ruby Westerhof