Suayip Aktaş, derdejaars rechten, op uitwisseling in Istanbul, Turkije

Ik wilde al mijn hele leven in het buitenland wonen. Maar ik ben pas laat aan mijn studie begonnen. Daardoor zag ik een tussenjaar niet zitten. Ik vond dat verlies van tijd, en dat kon ik me niet permitteren. Begin tweede studiejaar hoorde ik over de mogelijkheid om op uitwisseling te gaan. Dat leek me interessant, maar ook nogal een logistieke operatie, vooral in de pandemie.

Het bleef nog even spannend voor me of ik wel mocht vertrekken

Toen ik mij paar uur voor de deadline had aangemeld voor de uitwisseling, moest ik nog één vak halen. Maar álle vakken moesten gehaald zijn voor aanmelding. Dat ene vak heb ik nog heel snel weten te halen. Het bleef nog even spannend voor me of ik wel mocht vertrekken. Maar dat mocht gelukkig. Hiervoor moest ik natuurlijk wel mijn huis, familie en vrienden achterlaten. Ik moest uit mijn comfortzone stappen. Maar dat vond ik niet erg. Het is goed voor mijn ontwikkeling.

Istanbul, deze stad met een ongekend rijke geschiedenis mocht ik voor zes maanden mijn thuis noemen. Een stad met 20 miljoen inwoners. Stel je voor, heel Nederland woont in één stad. Dat ik in deze metropool mag wonen, heb ik dus te danken aan de Erasmus-uitwisseling. Hier kan ik vakken volgen die ik niet in Amsterdam krijg, waaronder Impact of EU Law on Turkish Legislation, Sales Law en Early Ottoman History.

De Turken beschouwen me duidelijk als een buitenlander

Een goede VU-vriend had zich ook aangemeld voor Istanbul. Inmiddels studeren wij samen hier aan de Bilgi University. Het voelt goed om een studiemaatje te hebben, zo ver weg van Nederland.

Ik kom oorspronkelijk uit Turkije. Ik veronderstelde dat ik mij meteen thuis zou voelen, omdat ik ook de taal spreek. Maar dat voelt nu niet zo, dat is nogal confronterend. Ik merk hier dat Nederlandse Turken conservatiever zijn dan Turken in Turkije. Ik denk dat Turken in Nederland juist hun cultuur willen behouden omdat ze in een ander land wonen. Hier word ik gezien als een ‘gurbetçi’, een Turk die in het buitenland woont. Deze term is van oorsprong positief, om aan te duiden dat je nog verbonden bent met je geboorteland. Maar in mijn geval krijgt de term een negatieve lading. De Turken beschouwen me duidelijk als een buitenlander, waardoor ik mij minder thuis voel.

De Bilgi University is een privaat instituut, niet iedereen kan daar studeren. Deze universiteit heeft dus echt aanzien. De studenten organiseren activiteiten in allerlei clubs, waar je snel contact met andere studenten maakt. Dat is fijn.

In tegenstelling tot aan de VU zijn er docenten die de tentamentijden afstemmen met de studenten zelf

Het valt mij op dat de Turkse docenten vrij snel met studenten in gesprek gaan, ze geven je het gevoel dat ze je willen zien slagen. Ze zijn erg meegaand. In tegenstelling tot aan de VU zijn er docenten die de tentamentijden afstemmen met de studenten zelf. Samen kijken ze dan welke datum het beste uitkomt. Dit doen ze omdat ze ons tegemoet willen komen. Docenten van de Bilgi houden rekening met ons en op de VU moeten wij rekening houden met de docenten.

Lees ook over de ervaringen van VU-studenten in Italië, de Verenigde Staten en Zuid-Korea.